Woonhuis Binnenhaven

De grootste uitdaging bij het realiseren van een woning tussen de Binnenhaven en de Groeneweg lag in het gegeven, dat het perceel vele decennia braak had gelegen. Hierdoor was de oever in ernstige mate afgekalfd. Het op zich toch al niet al te brede perceel was hierdoor nog smaller geworden. Bij de 19e-eeuwse schoolmeesterswoning die er oorspronkelijk stond, was het bouwoppervlak tussen haven en straat al maximaal benut. En aangezien dat bouwoppervlak als gevolg van de afkalving in ernstige mate gereduceerd was, zou het ondoenlijk zijn daarop een woning te plaatsen die aan de moderne ruimtewensen voldoet.

Voor dit probleem dienden zich twee oplossingen aan. De eerste was het bijstorten van grond. Echter, zowel de architect als de opdrachtgever vond het zonde om een deel van de Binnenhaven te dempen. In plaats van het water terug te dringen, besloten ze er juist gebruik van te maken. Met een uitbouw boven de haven is niet alleen het gewenste woonoppervlak gerealiseerd, maar is de beleving van wonen-aan-het-water ook veel sterker. Niet alleen vanwege het vrije uitzicht dat de grote vensters bieden, maar ook vanwege het eindeloze spel dat het op de golven reflecterende zonlicht binnenshuis speelt. Om deze uitbouw te realiseren diende een aantal bureaucratische hordes genomen te worden, maar uiteindelijk waren gemeente en waterschap bereid een vrijstelling te verlenen.

De plaatselijke Welstandsnota vereist, dat nieuwbouwwoningen aan de Groeneweg ingepast dienen te worden in het straatbeeld, dat voornamelijk bestaat uit laat 19e-eeuwse woningen. In plaats van deze originelen te klonen, is een ingetogen woning gerealiseerd die zich probleemloos voegt in de bestaande bebouwing, maar die tegelijkertijd een geheel eigen, hedendaagse uitstraling heeft. Vanwege de ligging aan een relatief drukke straat heeft de noordgevel een tamelijk gesloten karakter. Dat geldt in nog meerdere mate voor de oostelijke gevel. Althans, het gedeelte van de oostgevel dat in de zichtlijn ligt van de buurman aan de overkant en van het passerend verkeer. Het zuidoostelijke deel van deze gevel, met de boven het water gelegen uitbouw, is juist open, inclusief een grote schuifpui die toegang biedt tot een groot buitenterras.

Tot slot: wie zich afvraagt waarom een deel van de oude kademuur tussen de brug en de woning is blijven staan: het was óf deze muur laten staan, óf de grote rode beuk vellen. Dat laatste kon zowel de opdrachtgever als de architect niet over zijn hart verkrijgen.

Simone Nagel Architect

Simone Nagel heeft bij verschillende bureaus gewerkt, van grote internationaal opererende organisaties tot middelgrote en kleine bureaus met een meer regionale klantenkring. Omdat ze een mooie opdracht kon krijgen, is ze in 2011 met een eigen bureau gestart. Met succes en met veel plezier: “Wat iedere architect waarschijnlijk hoopt, overkomt me nu regelmatig: mooie opdrachten met inspirerende opdrachtgevers. Feedback van de opdrachtgever is daarbij erg belangrijk, ik vaar er wel bij als ik een goede sparring-partner heb. Als architect help ik de opdrachtgever bij het maken van de juiste keuzes en behoed ik hem voor het maken van de verkeerde keuzes. Verbeeldingskracht, creativiteit en diepgang zijn daarbij belangrijke elementen.”